وقتی تصمیم میگیرید سیستم اعلام حریق را نصب کنید، اولین و مهمترین گام، تشخیص نوع سیستم است. پیش از هر اقدامی باید بدانید که سیستم شما متعارف است یا آدرسپذیر؛ زیرا نحوه سیمکشی، نصب تجهیزات، تنظیمات پنل کنترل و حتی برنامهریزی هر یک با دیگری کاملاً متفاوت است.
اگر هنوز نمیدانید این دو سیستم چه تفاوتهایی دارند، پیشنهاد میکنیم پیش از ادامه، مقالهی جامع تفاوت سیستم اعلام حریق متعارف و آدرسپذیر را مطالعه کنید تا شناخت دقیقتری از ساختار و نحوه عملکرد هر کدام پیدا کنید.
در این مقاله از وبسایت آکا ایمن، بهصورت گامبهگام و کاربردی، آموزش نصب سیستم اعلام حریق متعارف و سیستم اعلام حریق آدرسپذیر را بهصورت جداگانه توضیح میدهیم تا بتوانید در پروژههای ساختمانی، صنعتی یا اداری، نصب ایمن و استانداردی انجام دهید.
آموزش نصب سیستم اعلام حریق متعارف
- طراحی و برنامهریزی اولیه
در سیستم متعارف، طراحی درست زونها اهمیت بالایی دارد. هر طبقه یا بخش از ساختمان بهصورت مجزا در یک زون تعریف میشود.
مراحل طراحی:- نقشه معماری ساختمان را بررسی کنید.
- محل نصب آشکارساز دود و حرارت، شستیهای دستی و آژیرها را تعیین نمایید.
- تعداد زونها را بر اساس نقشه تعیین کنید (بهطور معمول هر طبقه یک زون).
- کابلکشی هر زون را از پنل تا آخرین آشکارساز در همان مسیر انجام دهید.
🔗 برای انتخاب تجهیزات مناسب سیستم متعارف، میتوانید از بخش «خرید پنل اعلام حریق متعارف» دیدن کنید. پنلهای متعارف اقتصادیترند و نصب سادهتری دارند.
- کابلکشی و سیمبندی در سیستم اعلام حریق متعارف
در سیستم متعارف، از کابل ۲ در ۱.۵ یا ۲ در ۲.۵ با روکش نسوز استفاده میشود.- سیم قرمز: مثبت (V+)
- سیم مشکی: منفی (V−)
- مسیر کابل باید مستقل از کابلهای برق و دیتا باشد.
- برای هر زون از پنل مرکزی تا آخرین دتکتور مسیر رفت و برگشت را اجرا کنید.
⚙️ نکته فنی: هر زون باید دارای مقاومت انتهای خط (EOL) باشد تا پنل بتواند سلامت مدار را بررسی کند.
- نصب تجهیزات
- دتکتور: حداقل ۱۰ سانتیمتر فاصله از دیوار، نصب در ارتفاع سقف. برای دریافت جزئیات بیشتر مقاله «نقشه نصب دتکتور اعلام حریق» را مطالعه کنید.
- شستی اعلام حریق: در ارتفاع ۱.۴ متر از کف، در مسیرهای خروج اضطراری. در مقاله «نحوه نصب شستی اعلام حریق» جزئیات بیشتری نوشته شده است.
- آژیر و فلاشر: در فضاهای عمومی و راهپلهها نصب شود تا صدا به همهجا برسد.
- پنل مرکزی: در محل قابل دسترس برای اپراتور، با تهویه مناسب. برای جزئیات بیشتر هنگام نصب پنل اعلام حریق، کلیک کنید.
- تست و راهاندازی نهایی
- ولتاژ هر مدار را بررسی کنید (نباید کمتر از ۲۴ ولت شود).
- دکمه هر شستی را تست کنید؛ باید زون مربوطه در پنل فعال شود.
- مقاومت انتهای خط را کنترل کنید.
- تمام آژیرها باید در زمان آلارم فعال شوند.
- پس از اتمام تستها، مدارها را مستندسازی و برچسبگذاری کنید.
نقشه نصب سیستم اعلام حریق متعارف (کانونشنال)
آموزش نصب اعلام حریق آدرس پذیر
سیستم آدرسپذیر پیچیدهتر است اما کنترل و هوشمندی بالاتری دارد. در این بخش، مراحل نصب آن را بهصورت حرفهای مرور میکنیم.
-
- طراحی شبکه و حلقه
در این سیستم، تمام تجهیزات (دتکتورها، شستیها، ماژولها، آژیرها) در یک یا چند حلقه (Loop) به پنل متصل میشوند.
ویژگیها:- هر دستگاه دارای آدرس مخصوص (مانند 03–Loop 1) است.
- مسیر کابل به صورت حلقهای بسته است تا در صورت قطع بخشی از مسیر، سیستم از سمت دیگر فعال بماند.
- برای پروژههای بزرگ، طراحی حلقه با نرمافزارهای تخصصی یا با کمک نقشهکش تأییدشده آتشنشانی انجام شود.
- کابلکشی و سیمبندی در سیستم اعلام حریق آدرس پذیر
- از کابل مخصوص اعلام حریق با شیلد ضد نویز استفاده کنید.
- حداکثر طول هر حلقه معمولاً ۲ کیلومتر است (بسته به مدل پنل).
- از ایزولاتور برای جلوگیری از قطع کامل حلقه در زمان خطا استفاده کنید.
- کابل را از مسیرهای خشک، دور از تابلوهای برق عبور دهید.
مثال:
در یک پروژه ۵ طبقه، میتوان هر دو طبقه را در یک حلقه و طبقه همکف را جداگانه تعریف کرد. هر حلقه شامل دتکتورها، شستیها، آژیرها و ماژولهای کنترلی است. - نصب تجهیزات و آدرسدهی
- دتکتورها: با استفاده از برنامهنویس مخصوص یا از طریق منوی پنل، آدرسدهی میشوند.
- شستیها: هر شستی باید آدرس مجزا داشته باشد تا محل دقیق هشدار مشخص شود.
- آژیرها: در سیستم آدرسپذیر، آژیر نیز باید آدرس دریافت کند تا بتوان در هر زون الگوی هشدار متفاوت تعریف کرد. در صورتی که نیاز به دانستن جزئیات دارید مقاله«نصب آژیر اعلام حریق» برای شماست.
برای تهیه تجهیزات مورد نیاز، از جمله «خرید شستی اعلام حریق آدرس پذیر» دیدن کنید. این مدلها قابلیت برنامهریزی دقیق در پنل را دارند و تشخیص خطا در آنها سادهتر است.
- راهاندازی و برنامهریزی نرمافزاری
- پس از نصب فیزیکی تجهیزات، نوبت به برنامهریزی پنل میرسد:
- شناسایی خودکار دستگاهها (Auto Learn)
- نامگذاری هر دستگاه (مثلاً “دتکتور دود اتاق سرور”)
- تنظیم منطق عملکردی – مثلاً فعال شدن آژیر در تمام طبقات هنگام هشدار طبقه دوم.
- ذخیره و تست نرمافزاری
- پس از اتمام تستها، مدارها را مستندسازی و برچسبگذاری کنید.
- تست نهایی و تحویل
- همهی دتکتورها و شستیها را یکییکی تست کنید.
- پیام هشدار باید دقیقاً آدرس همان دستگاه را روی پنل نشان دهد.
- بررسی کنید آیا چراغهای خطا، Loop و باتری درست کار میکنند.
- گزارش تست را مستندسازی کرده و برای پرونده ایمنی ساختمان بایگانی نمایید.
- طراحی شبکه و حلقه



